زخم انگشت دیابتی ؛ آسیب کوچک، پیامد بزرگ
زخم در ناحیه‌ی انگشتان، به‌ویژه در بیماران دیابتی، پدیده‌ای‌ست که ممکن است در ابتدا کم‌اهمیت به نظر برسد، اما در عمل می‌تواند زمینه‌ساز عفونت‌های جدی و حتی تهدیدکننده باشد.
انگشتان، چه در دست و چه در پا، به‌علت تماس مداوم با محیط، بیشتر در معرض آسیب‌های فیزیکی، بریدگی، سوختگی و فشار قرار دارند. در بیمار دیابتی، این جراحات ساده به‌دلیل اختلال
در گردش خون و ضعف سیستم ایمنی، ممکن است به‌سرعت به زخم‌هایی عمیق و مقاوم به درمان تبدیل شوند.
زخم انگشت دیابتی معمولاً با یک خراش یا قرمزی جزئی آغاز می‌شود، اما در صورتی که قند خون به‌درستی کنترل نشده باشد، همین آسیب سطحی به‌تدریج گسترش یافته و به بافت‌های عمیق‌تر نفوذ می‌کند.
کاهش حس لامسه، که یکی از ویژگی‌های نوروپاتی دیابتی‌ست، نیز موجب می‌شود بیمار متوجه پیشرفت زخم نشود و رسیدگی به آن را به تأخیر بیندازد.
از دیگر عوامل مؤثر در بروز زخم انگشت، می‌توان به استفاده از کفش‌های نامناسب، کوتاه کردن نادرست ناخن، و تماس مستقیم انگشتان پا با سطوح آلوده یا مرطوب اشاره کرد. در مورد انگشتان دست نیز، زخم ممکن است در پی بریدگی با ابزار یا سوختگی‌های آشپزی به‌وجود آید؛ عواملی که در غیاب مراقبت صحیح، می‌توانند به عفونت‌های شدید منجر شوند.
پیشگیری از زخم انگشت در بیماران دیابتی، نیازمند توجه مستمر به بهداشت پوست، استفاده از وسایل محافظت‌کننده در کارهای روزمره، و مهم‌تر از همه، کنترل منظم قند خون است. در صورت بروز زخم، مراجعه‌ی سریع به مراکز تخصصی زخم، مثل کلینیک زخم پاناهیل کرج شانس درمان موفق را افزایش می‌دهد و از پیامدهای جبران‌ناپذیر جلوگیری می‌کند. هیچ زخمی، به‌ویژه در ناحیه‌ی انگشتان، نباید ساده انگاشته شود.
مطالبی که شاید به شما کمک کند:
1- مشکلات پای دیابتی << کلیک کنید
2- زخم پاشنه پای دیابتی <<
3- پوشیدن کفش مناسب افراد دیابتی <<
4- علت ایجاد زخم پای دیابتی <<
